اثر یک دوره تمرین تناوبی شدید (hiit) بر سطح سرمی ∝ pgc-1 و نیمرخ لیپیدی زنان دارای اضافه وزن

مقدمه و هدف: پی جی سی 1 آلفا یک تنظیم کننده کلیدی درمتابولیسم انرژی است که در اثر تمرین موجب تحریک بسیاری از فرایندهایی مانند بیوژنز میتوکندریایی ، متابولیسم گلوکز و اسیدهای چرب می گردد. و قابلیت و ظرفیت اکسیداتیو چربی را افزایش می دهد . هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیردوماه تمرین تناوبی شدید بر سطح پی جی سی 1 آلفا و نیمرخ لیپیدی زنان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری شامل زنان دارای اضافه وزن بود که از میان آنها 21 نفر داوطلبانه با توجه به معیارهای پژوهش انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی شامل 12 زن با میانگین سنی ( 68 /3 ±50/30) سال و شاخص توده بدنی (21/2±05/27) کیلو گرم بر متر مربع و گروه کنترل شامل نه زن دارای اضافه وزن با میانگین سنی ( 45/3±77/29) سال و شاخص توده بدنی ( 58/1±12/28 ) کیلوگرم بر متر مربع بودند. گروه تجربی به مدت دو ماه ( هفته ای سه روز) یک برنامه تمرین تناوبی شدید را با شدت 120% حداکثر سرعت خود انجام دادند. قبل و بعد از تمرینات سطح ناشتایی نمونه های خونی آنها به میزان 10 میلی لیتر از ورید بازویی جمع آوری گردید. اندازه گیری پی جی سی 1 الفا و نیمرخ لیپیدی به روش الایزا و تجزیه تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 در سطح 05/0>p به کمک روش های آماری توصیفی و استنباطی شامل آزمونt همبسته و مستقل برای بررسی تغییرات درون گروهی و بین گروهی انجام شد. یافته ها : نتایج نشان داد که دو ماه تمرین تناوبی شدید موجب افزایش معنی دار پی جی سی 1 الفا در سطح سرمی آزمودنی ها (05/0>p) گردیده است و بر روی نیمرخ لیپیدی تأثیرمعنی داری نداشته است. نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام دو ماه تمرین تناوبی شدید، احتمالاً موجب فعال شدن این فاکتور، افزایش و ترشح آیرزین از عضله اسکلتی در نهایت بهبود ترکیب بدن و کاهش وزن می گردد .